บทที่ 230 — ช่วงเวลาสุดท้าย

ลิโอร่า

หัวใจของฉันหยุดนิ่งไปชั่วขณะ... และโลกทั้งใบก็พลอยหยุดหมุน

ฉันจ้องมองร่างของลูเซียนที่นอนอยู่บนพื้น ไม่ไหวติง ดวงตาสีเงินของเขาจ้องมองไปยังดวงจันทร์

แม้แต่ความอบอุ่นที่ฉันเคยรู้สึกจากเขาก็ค่อยๆ เลือนหาย ทิ้งไว้เพียงร่างที่เย็นชืด นิ้วมือของฉันสั่นเทา

ฉันปัดผมออกจากหน้าผากของเขา เอ่ยเรียก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ